Nieuws
Mooiste lange afstand fietsroutes wereldwijd (nr.3)
Sunday 27 July, 2008
De lezers van het bekende ANWB-Outdoorblad 'Op Pad' kregen de gelegenheid de 100 mooiste lange afstand fiets- en wandelroutes wereldwijd te kiezen. In het jubileumnummer (Op Pad 5/2008), uitgegeven ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan, wordt deze Top-100 onthuld. Vandaag nummer 3 bij de fietsroutes. Oude Wegen naar FrankrijkNummer 3 bij de fietsroutes - en nummer 7 in de Top 100 - is de route Oude Wegen naar Frankrijk geworden.
Nadere gegevensLand: Nederland - België - FrankrijkBegin-/eindpunt: Maastricht (Aken) - Oloron - Ste-MarieAfstand: 1470 km. Hoogste punt: 550 mZwaarte/moeilijkheidsgraad: Heuvelachtig. De Ardennen vormen een pittig beginNavigatie: Routegids met kaartjesOvernachten: Campings, maar genoeg andere accommodatie onderwegMeer info: Routegids ‘Langs oude wegen’ door Aart van Rossum en Clemens Sweerman, uitg. PirolaKarakteristiek: Afwisselende route (platteland,dorpjes, heuvels, valleien, graanvelden) over rustige, eeuwenoude pelgrimswegen. 85% van de route gaat door Frankrijk
Opinie Op PadOp Pad schrijft over deze fietsroute verder het volgende. "Claudia en Odette houden van fietsen. Maar ook van lekker eten en drinken. De eisen voor een fietsroute waren dan ook: rustig, niet te zwaar, lekkere kampeerstekken en véél mogelijkheden om aan te leggen.‘Ieder jaar trekken we er een week of vier op uit met de fiets. Dit keer wilden we fietsen in Frankrijk, dat stond vast, al hoefde het niet per se de route naar Santiago de Compostela te zijn, die pelgrimsroute kwam nog wel een keer. Odette had al eens de Middellandse Zeeroute gefietst dus die viel ook af. We zijn gaan informeren, op internet, bij de Fietsvakantiewinkel, gidsjes uit de bieb en toen kwam deze route boven drijven. Fietsen van Maastricht naar Oloron-Ste-Marie, dwars door Frankrijk, met als eindpunt de westkust. Dat leek ons wel wat. Dat de route door veel dorpjes loopt, hielp wel mee bij de keuze, dan konden we in ieder geval terrassen verwachten.’
Opscheppers‘Langs oude wegen bleek een supermooie route. Hij loopt door de Voerstreek, gaat bij Orval de grens over, kruist de Ardennen, gaat via Vézelay en Rocamadour naar Oloron. Een hele tocht ja, en we hebben er dan wel de tijd voor genomen. Zoals altijd trouwens, want we willen wel wat zien onderweg - een kerkje, een museum, we zijn toch op vakantie! We worden een beetje nerveus van die sportieve Nederlanders die je onderweg tegenkomt en die dan bij je tent komen opscheppen over afstanden van 120 kilometer per dag. Wij nemen af en toe een rustdag ,dan blijven we op de camping hangen,lekker lezen of wat wandelen.’
Graan en zonnenbloemen‘Wat zo mooi is aan deze route zijn die oude wegen, de naam zegt het al. De makers hebben bewust een beetje verlaten wegen gezocht. Klein, maar verhard, veel stiller dan de gebruikelijke wegen. En het stuk door Frankrijk is nog heel oorspronkelijk, zonder toeristische franje. Het landschap is gevarieerd, graanvelden, heuvels, verlaten dorpen, soms lijkt het alsof er geen levend wezen meer woont. Daar kun je dan een triest gevoel bij krijgen ja, maar hoe erg is dat? En die eindeloze graanvelden, dat kan heel saai zijn, maar ik vond ze ook vaak verschrikkelijk mooi. Het allerfijnste trouwens was de stilte. Ondanks het hoogseizoen hebben we bijna geen fietser gezien. Heerlijk. Waar de route aansluit op de pelgrimsroute naar Santiago wordt hij drukker. Dan is het met de rust gedaan.’
Doorbijten‘Of de route zwaar is? Ja, eigenlijk wel. Dat begint al in de Voerstreek en daarna de Ardennen, daar krijg je meteen heel wat klims voor je kiezen. En aan vooraf trainen doen we niet, dus dat was wel doorbijten. En ook in Noord-Frankrijk gaat het de hele dag op en neer. Geen lange klims, maar wel veel. En je komt natuurlijk door het Central Massif, ook niet mis. We kwamen aan het begin van de route een ouder Belgisch echtpaar tegen. Zij stond te snotteren in het douchehok van decamping, ‘Ik moehoet die oudewegenrouhoete doen ... ze zeggen dat die zo zwaar is, en mijn man fietst zo hard...’ Ze zag het helemaal niet zitten. Maar toen we haar ergens aan het eind van de route weer tegenkwamen, was ze een en al smile, zo mooi vond ze het.’
In de remmen‘Wat natuurlijk prettig werkt als je aan zo’n route begint, is dat je getraind bent. Dat je fluitend je dagafstand aflegt. Nou, wij niet. De planning is 60 -70 kilometer op een dag, soms meer, soms minder. Dan zien we parasols of een mooie picknickplek en dan gaat het mis. Sta ik gelijk in de remmen. Soms al na 30 kilometer. Odette kijkt me dan vragend aan, moeten we niet verder? ‘Nou...’, zeg ik dan, ‘misschien komen we zoiets niet meer tegen.’ En ja, dan zijn we verloren. Hoe het nou komt dat we Oloron niet gehaald hebben, weet ik niet precies meer. In Toulouse zijn we op de trein terug gestapt.Maar we hebben veel parasolletjes gezien onderweg, dat klopt wel ja.’
Links* Fietsboeken* Fietskaarten