Logo Fietsen123

Nieuws

Bert blogt: De onverschillige fietser

Thursday 11 May, 2017

Bert blogt over fietsgevaren, fietsongelukken en onverschilligheid.

Het is een uur of twee, de zon schijnt en Margaret en ik rijden op de Beeklaan, de uitvalsweg vanuit Hillegom naar de provinciale kustweg richting Leiden. Maximumsnelheid ter plaatse: 60 km/u. Op het bruggetje over de Leidsevaart maakt een man aanstalten om op zijn fiets te stappen. Hij kijkt links en rechts of er verkeer aankomt, stapt daarna op z'n dooie akkertje op zijn fiets en zonder nog een keer om zich heen te kijken begint hij de weg over te steken. Op datzelfde moment komt achter mij een auto aangereden. Of die harder rijdt dan toegestaan – geen idee. Hij moet hoe dan ook vol in de ankers, met piepende banden en al. Pas dan lijkt de fietser in de gaten te hebben dat hij zijn oversteek slecht heeft getimed.

De automobilist op zijn beurt stuurt naar links. De fietser belandt daardoor in elk geval niet op de motorkap, maar in de flank. De ambulance is er snel genoeg, de fietser blijkt aanspreekbaar en levensbedreigende kwetsuren lijken er niet te zijn.

Maar toch.

Ik wil in dit blog graag inhaken op twee artikelen over Fietsen123 - eentje over veiligheid op het fietspad en eentje over verantwoord op de e-bike. Veiligheid op de fiets gaat mij aan het hart en helaas maak ik bijna dagelijks mee dat de meeste fietsers dat gevoel niet lijken te delen. En ja, ik schrik dus elke keer van die onverschilligheid.

Dagelijkse ontmoetingen

Ik zie het te vaak: fietsers die hardnekkig en in situaties waarin dat eigenlijk niet kan, naast elkaar blijven rijden, met de vanzelfsprekendheid van mensen die ervan overtuigd zijn dat ze hun universele grondrecht uitoefenen.

Ik zie fietsers die, zonder kijken of richting aangeven, ineens afslaan. En wee je gebeente als je daar – geschrokken omdat je zojuist bijna van de sokken bent gereden - iets van zegt: een grote mond is je deel.

Ik zie fietsers (en ook joggers!) die zich middels een koptelefoon afsluiten van de geluiden in hun omgeving.

Ik zie groepen fietsers van zomaar 20 man (ja, sorry, het zijn eigenlijk altijd mannen) voortjakkeren en de andere fietsers de stuipen op het lijf jagen vanwege hun agressieve geschreeuw. Voorrangsregels? Die zijn voor anderen.

Realiseren al deze fietsers zich wel dat ze als deelnemer aan het verkeer medeverantwoordelijk zijn voor de veiligheid van andere weggebruikers? Of weten ze niet dat het woord "verkeer" is afgeleid van het werkwoord "verkeren" (= met elkaar omgaan)?

Hakken op de oudere weggebruiker

Vergis je niet: bij al die akkefietjes (koptelefoons daargelaten, vermoed ik) spelen leeftijdsverschillen tussen de verschillende weggebruikers geen enkele rol. Tegelijkertijd wijst men wel vaak naar de oudere weggebruiker – zie daarvoor ook de commentaren onder artikelen op deze site of op Facebook. Ik ben dat denigrerende gehak op de oudere weggebruiker eigenlijk wel een beetje zat. Het is goedkoop, het is gemakkelijk en bovenal: het is niet terecht.

Zoveel fietsers, zoveel snelheden

Langzamere fietsers of fietsers die zich met wat minder souplesse door het verkeer bewegen, tref je namelijk in alle leeftijdscategorieën aan. Er zijn mensen die hun stalen ros alleen bij de meest ideale weersomstandigheden uit de schuur halen. Er zijn mensen die vanwege een handicap op een driewieler fietsen. Er zijn hippe moeders die met hun hippe bakfiets vol koters en boodschappen tegen de brug of de dijk op ploeteren. Er zijn buitenlandse toeristen die onze fietsgebruiken niet kennen. Er zijn mensen die simpelweg geen haast hebben, maar gewoon genieten. Er zijn… voorbeelden te over.

Eenvoudig, maar oh zo moeilijk…

Eigenlijk is het heel eenvoudig. Iedere fietser moet de verkeersregels kennen en in acht nemen, iedere fietser heeft zijn fiets onder controle en iedere fietser anticipeert actief op het verkeer om hem heen. Eenvoudig, inderdaad. Maar moeilijk blijkbaar ook.

Regels

Die verkeersregels? Die zijn dus primair bedoeld om het gedrag van andere weggebruikers voorspelbaar te houden. Juist vanwege onze kwetsbaarheid is het zo ongelooflijk belangrijk dat wij fietsers op elkaar kunnen vertrouwen.

Controle

Die controle over je fiets? Die geldt echt niet alleen voor de mensen met zo’n e-bike die vanwege het gewicht zo lastig is te controleren is bij heel lage of juist heel hoge snelheden. Heb je weleens een noodstop moeten maken op een sportfiets met V-brakes? Ik wel. En toen me dat gebeurde, vloog ik totaal verbouwereerd over mijn stuur richting het asfalt. Er zijn meer voorbeelden te noemen: heuvel af en onverwacht op een stukje gesmolten asfalt, ijs, een plas olie, grind, een groepje wandelaars net na de bocht en natuurlijk midden op het fietspad, stuiten … Allemaal situaties waarin je je fiets onder controle moet hebben én houden, of je nou een e-bike hebt of een hybride fiets.

Anticiperen

En dat actief anticiperen op het verkeer om je heen – hoe zit het daarmee? Een kwestie van gezond verstand, zou je denken. Helaas, veel te vaak zie ik dat juist anticiperen voor de meeste mensen een groot probleem is. Hoe dat komt? Geen idee. Misschien zitten veel mensen niet vaak genoeg op hun fiets waardoor ze geen feeling hebben voor wat er om hen heen gebeurt. Misschien is het onverschilligheid, vinden veel mensen dat de ander zich maar aan moet passen. Wat ik me dan steeds weer afvraag, is dit: beseffen al die mensen dan echt niet wat de gevolgen van een fietsongeluk kunnen zijn?

Veiligheid van de één…

Er zijn geen makkelijke antwoorden en dit blog gaat de problemen ook niet oplossen, al is het alleen al omdat de lezers van Fietsen123 ervaren zijn en alles weten over hoe we volwassen en verstandig met elkaar omgaan. Tenminste, dat hoop ik dan toch…

De veiligheid van de individuele fietser begint bij het gedrag van al die andere fietsers. En vice versa.

Zo eenvoudig is het echt!

Bert Vester...

Bouwjaar 1954, woont met vrouw Margaret in een dijkhuis in de Haarlemmermeer. Fotografeert sinds zijn 16e en stapte in 2010 om gezondheidsredenen om de fiets. Toen hij eind 2011 een hybride trekking/racefiets aanschafte, greep het fietsvirus hem bij de kladden. Sindsdien trapte hij al bijna 30.000 km in binnen- en buitenland weg, waarbij hij met schade en schande steeds wijzer werd. Een gepassioneerd verteller die anderen graag laat profiteren van zijn fietservaringen, zijn fietsmiskleunen en - vooral! - zijn fietsgeluk.